New Whip

Nieuwe wielen waarmee de Veenstra-Riegen familie de komende jaren de wegen onveilig mee maakt; een ToyotaAygo Xcite White aka Stoer Koekblik.
Moeder en kind maken het goed, poppeslok alleen op afspraak :p



Ja, inderdaad, 30 km op de teller :D

2 maanden alweer

Het seizoen is afgelopen en dus steek je dan wat tijd in andere zaken. Zoals herstellen van een ernstige rugblessure, hard werken, studiedingen (heel af-en-toe) en nog wat meer hard werken, enzovoort enzovoort.

De rug gaat best goed. De training is semi-serieus weer opgepakt. Dat betekend dat ik op het randje zit van weer normaal kunnen trainen en nu de brug moet worden geslagen naar de conditie zoals die er was. Dat betekend ook dat mijn lichaam begint te protesteren, want het is toch wel erg lekker dat liggen op de bank.

(En de broodjes:



Maar goed, niet getreurd; we gaan er toch weer voor. Het afgelopen seizoen was geweldig. Mooie prestaties die mogelijk zijn gemaakt door een briljante supportcrew, snoeihard trainen en natuurlijk zeer goed ondersteunende sponsors.

De komende tijd zal ik weer wat vaker wat van me laten horen, want er staat weer een hoop op stapel. Er gaat komend jaar getrouwd en afgestudeerd worden en dat gaan we natuurlijk combineren met meer hard werken en zo hard mogelijk trainen.

Het plan zoals die er nu is (en het adagio; No plan survives reality gaat natuurlijk nog steeds op) is dat ik in Nederland blijf (quanta kosta!) voor de wedstrijden.

Trainingstechnisch voorbereiden op een wedstrijd in het buitenland (met vaak meer reliëf) betekend ook daarvoor afreizen naar een plaats waar dat relief te vinden is. En daar is tijds- en financieeltechnisch nu echt geen gelegenheid voor (zie eerder gestelde doelen).

Dus is het hoofddoel; Almere. Een magische grens is toch 9 uur in een hele triathlon. Kijken hoever we komen, mits goede omstandigheden in Almere.

Het voorprogramma staat nog helemaal open, maar dat hangt af van in hoeverre het lichaam meewerkt.

Morgen: Moar!




PS;


Pps: Morgen:

Poeh. 2 maanden alweer.

In Aarhus

Rug is redelijk, uitzicht is meer dan goed. Moet mijn oefeningetjes braaf blijven doen. Ies lastig.....



Tijd voor deens ontbijt......

Uitzicht;




De gastheer;

How true........

Cyanide & Happiness @ Explosm.net

Update II 17/9

Ok, zo loop ik er ook weer niet bij maar toch.
Afspraak met uber-guru. Tussen L5-S1 ben ik inderdaad aan het uitstulpen. Tevens sta ik zo krom als een hoepel. Er is echter geen dreiging tot iets wat echt uit de klauwen loopt (zoals drukken op een zenuw) dus dat is goed.
Hij was er snel bij dat ik duidelijke grenzen nodig had. Hij merkte op dat er wellicht een filter op gerapporteerde en ervaren pijn zit.

Hmmm, zou kunnen.

Gelukkig vond hij me wel een snelle leerling, so i'vegot that going for me :)

Veel oefeningetjes doen om mijn lichaam weer in een rechte lijn te krijgen en wellicht volgende week serieus revalideren.

Klinkt goed dus. Heb nog steeds veel pijn, maar er zit ook iets meer ontspanning in. Mooi!

Maandag naar huis, komend weekend een Deense vriend bezoeken in Aarhus.

J.

Update 17/9

English Below...

Hallo,

Kleine verandering van plan. Via Professor Caserotti ben ik in contact gekomen met Per, een fysiotherapeut/researcher gespecialiseerd in lagerug klachten, verbonden aan een, jawel, hypergespecialiseerde LageRugKlachtenKliniek hier in Odense. Zeg, komt dat even goed uit.
Hij kan me meer vertellen (hoop ik) over de situatie en of/wanneer ik een MRI zou moeten. Later meer!

Jacob








-------------------------------------------------------------------------------------
Hey,

Change of plans. Through Professor Caserotti I had contact with a Physical Therapist/Researcher who is part of some hyper-super-specialized LowerBack Clinic that is conveniently located here in Odense. Who knew?

I´ll have a consult with him in the end of the afternoon and hopefully he will be able to shed some light on the situation right now and if or when I should have a MRI. Keep you posted!

Update 16/9

Naar huis zit er nog even niet in. Ga morgen eerst op zoek naar de dichstbijzijnde MRI scanner. Die weg schijnt te lopen via Italiaanse profesoren naar Zuidafrikaanse chiropractors. We zullen wel zien. De diclofenac werkt reuze. Morgen meer....

Het is weer eens zover......

Ik ben weer eens stuk. In hoofdonderdelen uit elkaar.
Deze keer; rug naar de kloten.
Zoals ik vaak tegen de mensen zeg die zich door mij laten afbeulen, brengt het trainen met vrije gewichten meer opbrengst (veeeeel meer), maar ook meer risico.

Het risico in mijn geval? Te veel te snel. Na 10 dagen ontspannen na Almere begon het alweer mega te kriebelen. Dus ging ik weer zwemmen (lekker low-impact), kort hardlopen (zeer knietje) en wat kracht en conditioning training doen.
Dat laatste was dus te snel.

Gister was ik met mijn squat warming up bezig toen ik waarschijnlijk iets teveel met " hip drive" bezig was. Mijn heupen/kont kwamen te snel omhoog, de hoek van mijn rug werd erg snel erg horizontaal waardoor de measly 30kg opeens wel heel erg distaal van het zwaartepunt kwam te liggen.

Pats. Boem. Au.

Meteen gestopt en met heel veel pijn de 2,5 km terug naar Dalum gelopen waar ik "woon".

Pijn, erg veel pijn. Gebeld met de support crew en volgens Emile moest ik toch maar even naar de dokter.

Jacob; "ah, nee. Morgen even afwachten".

Toen ik even later bijna geen hap door mijn keel kreeg en half met tranen in mijn ogen terugvluchtte naar mijn kamer heb ik mijn standaarden maar iets aangepast.

Gewone dokter was niet bereikbaar dus hop (in werkelijkheid ging daar een hoop nadenken en gepieker samen met de caretaker aan vooraf) naar de eerste hulp.

Mijn verblijf daar kan ik kort samenvatten; duurt lang.
Foto's gemaakt en gelukkig geen geslipte discs. Wel; een hernia bij L5.

Dus de komende tijd rustig aan. Vandaag overleggen of ik hier in Denemarken blijf if dat ik terug ga. Mijn voorkeur gaat uit naar het laatste, maar dat hangt af in hoeverre dat zou betekenen dat ik de course over moet doen. Want dat gaat niet gebeuren.

Ik hou jullie op de hoogte.

NK Lange Afstand: Almere Long Distance Classic Race Report

Waarschuwing. Lang.

Soms is het nodig om jezelf te resetten. Soms bepalen omgevingsfactoren de koers.
In mijn geval was het erg nodig om me te resetten. De Ironman in Zurich had me in sportief gezien met een nare nasmaak achtergelaten. Een less-than-optimal uitvoering op de racedag liet me achter met de vraag “of ik dan wel zo goed was”? 89e in een Ironman wedstrijd is niet slecht voor een Age-grouper (amateur), zeker gezien de grote concurrentie. 50 man in het bestek van een kwartier maken is een hoog niveau. Een Hawaii-slot was in ieder geval niet haalbaar (laatste slot 8.59!!!) maar op een beter verlopen dag was een plek in de top 50 zeker haalbaar geweest.

Maar de honger was nog niet gestild. Ik zou het zonde hebben gevonden als mijn seizoen daar was opgehouden. En daar komen de omgevingsfactoren in het spel.
Welke wedstrijd te doen? Op het moment van schrijven zit ik in Odense, Denemarken. Ik zit hier voor mijn studie, 3 weken lang, en met die situatie moest ik rekening houden!

Dus óf een wedstrijd doen na Odense en dus hard trainen tijdens een intensief academisch programma en het seizoen doortrekken tot oktober.
Óf een wedstrijd doen voor mijn vertrek en daarna de stekker er uit trekken.

Aam de toon van mijn schrijven (en het moment, de titel en het feit dat ik nu 10 dagen en 3 kg verder ben) kan mijn keuze al worden opgemaakt.

29 augustus Almere Long Distance Classic moest het worden. NK, een wedstrijd waar ik het vorig jaar goed deed, 7 weken na Zürich.
Dat laatste is net op het randje. Net niet ideaal, want je kan supervorm maar een bepaalde tijd vasthouden. Maar zoals gezegd speelden andere factoren een belangrijkere rol.

Dus na overleg met Chris en 2 weken va (relatieve) rust na Zürich begon ik aan 4 weken van harde training om weer in topvorm te raken.
De training was zwaar, niet alleen voor mijn lichaam, maar ook voor de geest, niet in de laatste plaats omdat het zijn tol begint te eisen op mijn vermogen om leuke dingen te doen met Suzanne. Helaas ging het al snel ook mis. Tijdens de 1e looptraining in die 4 weekse cyclus kreeg ik last van mijn knie. Problemen met mijn Iliotibiale band bleken een behoorlijke domper op mijn (loop) training vreugde.

In de weken daarna balanceerde ik (met hulp van fysiotherapeut Dannie van fysiosportief) op het randje. Met pijn kon ik (hard)lopen, maar tempo’s waren er niet meer bij. Op meer dan 1 gelegenheid heb ik gesprekken gevoerd die over “niet-meedoen” of meer ingrijpende medische aangelegenheden (cortico-injecties) gingen, simpelweg omdat ik geen vertrouwen had in een goede afloop.

Maar de koppigheid prevaleerde. Op vrijdagavond, toen ik met Suzanne en Emile (mijn supportcrew) in ons biologische stulpje zat (onze uitvalsplek voor het weekend, in Lelystad) ging ik nog even voor een loopje van 30 minuten. De knie was er, en niet te weinig ook. De pijnstillers werden ingepakt.

Dan komen we eindelijk op de wedstrijd zelf aan;

Pre-wedstrijd:

De ochtend begon stormachtig. Harde wind en regen die een voorbode waren voor dat wat komen ging. Bijna het rietje van mijn aerofles vergeten maar al-met-al ruim op tijd ter plaatse. Een goed plekje opgezocht vlakbij de havenkom en heel ontspannen de laatste dingen geregeld. Alles was er klaar voor. In tegenstelling van vorig jaar was ik nu wel op tijd voor het vertrek richting het surfstrandje. Samen met Suus en Emile achter de band aan gemarcheerd. We praten over hoe de voorbereiding naar een start verloopt. We hebben het er nog even over hoe Usain Bolt tot een nieuwe “ontspannen” trend heeft geleid. Ik beloof dat als het goed gaat ik het Bolt-overwinningsgebaar maak.


Het zou een lange dag worden.

Artist Impressie vn storm en eventuele oorzaak van storm.

Nog even vlug in het water gesprongen en de golven wilden zo snel mogelijk weer terug naar het strand, mij meenemend. Kusje van Suzanne en dan een plekje veroveren.
Het blijft verbazingwekkend hoe graag mensen die er niets te zoeken hebben zich aan de vooraan wil nestelen. Dit zorgt voor gedrang, wat echt niet nodig is. Ik heb het al bij vele wedstrijdverslagen terug gezien, maar de opbeurende woorden van Burgemeester Jorritsma misten toch enigszins grond en dus effect, maar goed; bedankt!
Ik stond (na enig dringen) redelijk rechts vooraan, zodat ik overzicht heb.

Zwemmen: 59.22 26e plaats

We stormen met zijn allen te water. Ik lig redelijk goed, maar de golfslag maakt dat het overzicht ver te zoeken is. Ik concentreer me op “door de golf heenzwemmen” voor zover mogelijk. Na de boei krijgen we de golven van opzij en ik heb geluk in de zin dat k links adem. Atleten die rechts ademen hebben pech, want die moeten flink wat water binnen hebben gekregen.
Zeker met de wind mee heb ik moeite mee te komen met de groep. Tijdens de landgang dreig ik het contact helemaal te verliezen, al zie ik dat ik in de groep Mirjam Weerd lig. Dit is tot mijn grote tevredenheid. Tegen de wind in (2e x) kan ik weer aanhaken, maar eenmaal op het grote stuk richting haven verlies ik het contact weer. Er zijn zelf momenten dat ik de oriëntatie helemaal kwijt ben. Boeien en andere atleten zijn moeilijk te zien met dank aan de woelige baren en de doorbrekende zon.
Ik hark vrolijk verder en versnel nog wat richting het eind en kom rond dezelfde tijd als vorig jaar uit het water. Het daadwerkelijk UIT het water komen ging niet echt soepel, zodat ik uiteindelijk een seconde of 10 langzamer ben op de mat.

T1: 2:15
Nu is het weer gas geven. Ik ben helemaal niet koud en neem weer het risico van het niet aandoen van mijn armstukken. Alles gaat redelijk soepel, zit zo op de fiets. Volgende keer kan het nog wel wat sneller.


Fiets: 4:51.45 12e fietstijd

Ronde 1: 1.35.14
We beginnen met de wind mee. Dit gaat hard, maar de hartslag is ook erg hoog. Mijn target Hf is ongeveer rond de 170 en ik cruise vrolijk rond de 185. Oef. Dit is echter normaal net na het zwemmen. Het lichaam moet nog even wennen aan de overgang van horizontaal naar verticaal. Meteen beginnen met eten en drinken. Dit is veruit de belangrijkste opdracht op de fiets tijdens een wedstrijd over de lange afstand.
Al snel komt Dirk Wijnalda me voorbij. Hij heeft flink de gang erin en ik kies ervoor om toch maar niet mee te gaan. Op de dijk kan ik goed zien waar ik lig en ik ben niet ontevreden.
De rest van de ronde probeer ik mijzelf onder controle te houden en al gauw besef ik me dat de benen die er niet waren in Zurich er nu wel zijn.

Ronde 2: 1.35.36
Eenmaal weer aangekomen op het einde van de dijk zie ik Henk Jan en andere (sub) toppers aan de overkant. Ik besluit even te kijken hoeveel tijd er tussen zit. Zeker is dat ik dichterbij ben gekomen, want in de 1e ronde zag ik die mensen daar nog niet.
Bovenop de dijk blijkt de achterstand ergens rond de 1.45 te liggen.
Toen kreeg ik een heel gevaarlijk idee; ik moet ernaartoe! De wind steekt op maar mijn benen voelen ontzettend goed. Ik geef gas tot aan de bovenkant van mijn Hf zone.
Na een aantal kilometer kom ik aan bij Corne Klein. De wind steekt nog meer op, het begint te regenen en te hagelen, maar ik kan alleen maar lachen.
Ik ga door en haal steeds meer mensen in. Ik kom uiteindelijk bij HJ terecht. Dan besluit ik om iets gas terug te nemen en bij hem te blijven.
Ik denk eerst dat Martijn Boot met me mee is gekomen, maar het blijkt de schaduw van Corne Klein te zijn; Matthijs Westerbeek.
Met zijn drieeen fietsen naar het eind van de 3e ronde.

Ronde 3: 1.40.56
HJ en ik wisselen op legale wijze de kop af. We knallen over het stukje wind mee heen.
We beginnen het op de stukken tegen te voelen en de wind steekt nu echt op. Het gaat aanmerkelijk langzamer. We worden weer bijgehaald door Thomas Naasz, en fietsen met zijn vieren richting einde. Op het stuk waar de wind echt op zijn kant staat gaat M er eindelijk af. Thomas heeft zijn race iets beter ingedeeld en fietst nog bij ons weg. In de laatste kilometers laat ik HJ nog even gaan, ik bereid me voor op de marathon.
Ik kan langer blijven drinken, omdat ik een iets minder sterke mengformule heb genomen voor mijn sportdrank. Ik moet zelfs plassen op de fiets en dat is me nog nooit overkomen.

Ondanks flinke wind en alles erop en eraan fiets ik exact 1 seconde sneller dan vorig jaar. Als 10e van de fiets af!



T2: 3.43
Ik neem weer mijn tijd. Zitten op de grond. Sokjes aan. Dribbel de verkeerde kant op. Voelde bij het van de fiets komen meteen mijn knie. Oei.

Hardlopen: 3.19.04

Ronde 1: 1.03.00

Ik zie HJ ongeveer een minuutje voor me, Het gaat redelijk goed eigenlijk, al hink ik wel een beetje. Ik wissel even wat uit bij de Coachpost en probeer in een ritme te komen. Ik kruip langzaam maar zeker naar HJ toe. Voordat ik bij hem ben komt er iemand bij mij die ik og niet ken. Veel tatoeages en meteen babbelen. Wij blijven ook bijelkaar lopen en komen bij HJ terecht zo rond het punt dat je de dijk weer opdraait, 5km voor einde ronde.
Jurgen heet hij en hij heeft ook last van de knie. Ongelukje gehad. Ik jojo wat heen en weer, afhangende van de pijn in mijn knie. Uiteindelijk moet ik ze laten gaan. Ik zeg de SC dat ik een paracetamol wil als ik weer bij de CP ben.
Tegen het einde van de ronde komt M bij me lopen. Snijdt me nog even af.

Ronde 2: 1.08.15

Net na de CP gaat hij even plassen en ik zie hem niet weer terug.
De tweede ronde gaat veruit het slechtst. Dit is het moment dat ik het niet meer zo zie zitten. Richting einde van de ronde voel ik mijn knie iets minder, maar het is nog steeds op het tandvlees. Mijn hartslag is ondertussen al ver onder mijn target Hf. Dit is afzien!

Ronde 3: 1.07.50

Ik probeer het tempo op 12 km/u te houen. Dat lukt aardig en ik neem nog een paracetamol. Ik weet dat er nog wat achter me zit en dat Corne Klein dichterbij komt.
De verslagenheid van ronde 2 verandert langzaam in strijdlust. De 2e paracetamol en de caffeine houdende gelletjes lijken wonderen te doen. Ik draai de dijk op en vraag een toeschouwer of hij iets paars ziet. “Corne Klein bedoel je?”. Nadat ik bevestigend antwoord vertelt hij me dat Klein op 150 meter zit.
Opeens gaat er een knop om. Nu of nooit dan maar weer. Ik besluit alles te geven wat ik nog heb en dat blijkt veel te zijn. Ik heb nog een hoop over en begin steeds meer te versnellen. De eerste 9km gingen in 45 minuten, bijna precies 12 p/u. De laatste 5+ km gingen in 22 minuten. Ik zorg daarmee voor dat mijn laatste ronde sneller is dan mijn 2e! Veel laten liggen dus in die 2e ronde. Ik krijg veel opmerkingen van toeschouwers en ga Jurgen nog voorbij. HJ heb ik net niet meer kunnen inhalen.
Ik ga richting finish en draai de finishstraat op. Ik hoor de omroeper zeggen dat de nummer 10 nu binnenkomt. Nummer 10? Ik kijk even om en zie niemand meer dichtbij. Ik besluit van dit moment te genieten. 10e Overall in Almere. Dus ook in de top 10 van Nederland. Ik zoek Suzanne en Emile en doe wat ik beloofd had.
LINK
Na de finish omhels ik HJ. Wat zijn wij blij. Ik voel me kapot, maar ergens valt het wel mee. In de finishzone kom ik erachter dat ik 6e ben geworden op het NK. Wauw! Doel bereikt (Top 10) en niet zo’n beetje ook.

Eindtijd 9.16.07 10e Overall, 6e Nederlands Kampioenschap

Na de wedstrijd:
Het duurt allemaal lang met mij. Napraten, felicitaties uitdelen en ontvangen; op een stoeltje zitten en chocolademelk drinken. Gelukkig is het weer goed, dat maakt het afzien wat de Support Crew heeft moeten doorstaan wat goed. Ik douche me, haal mijn fiets op en we eten wat bij een lokale toko. Spareribs. Welja. Een grote bak ijs van de ijsboer na.
Mn knie voelt behoorlijk naar de kloten en ik loop er als een oude man bij, terwijl de rest van mijn lichaam zich best goed voelt.

In ons appartement chillen we lekker. De zondag staat in het teken van een goed biologisch ontbijt en ik mag nog een pot zelfgemaakte Jam ontvangen van de bioboer zelf als felicitatie.

Een prachtig weekend. Bedankt iedereen voor de felicitaties. Bedankt Suus en Emile voor al jullie steun. Meer kan een man zich niet wensen.






Bedankt Bakker Kamerbemiddeling voor de steun het afgelopen jaar.
Bedankt Run2day en CycleTrend voor het steunen van een ambitieuze triathleet.
Bedankt Plaza Sportiva voor de steun en het omgaan met een vermoeide, cranky triathleet (bij tijd en wijle ;)

Bedankt voor alle aanmoedigingen Tritanen, Niet-Tritanen en buitenlui!






PS; De bovenste banner is het logo van de 2009 editie van de Almere Classic Distance. Een naam (Daan) gekalkt op de weg. Raar hierbij is dat het UITDRUKKELIJK VERBODEN is om namen op het wegdek te schrijven en er staat zelfs in de atleteninfo dat de politie meteen optreedt. Dus........

1/9/2001-1/9/2009

8 jaar zijn Suzanne en ik bij elkaar. Bedankt Suus voor een geweldige en onvergetelijke tijd. Je bent mijn allerbeste vriendje (among other things).

Ik hald fan dy.....

Almere 2009 Facts & Figures

De uitslag op triathlonweb:

Triathlonweb

De uitslag in totaal. Waarschuwing: veel getalletjes ;)

Uitslag


En nieuw dit jaar; filmpjes! Zie mij op een x-aantal momenten in de wedstrijd, inclusief de finish.

Filmpjes!

Almere: schot voor de boeg

Vooruitlopend op het racereport;

10e Overall in Almere!!! 6e op het Nederlands Kampioenschap Lange Afstand!

Een zware maar erg goede dag gehad! Bedankt voor alle aanmoedigingen en felicitaties per sms, e-mail, facebook en/of postduif.

Als ik mijn laptop weer aan de praat krijg volgt er een uitgebreid verslag.

Nu eerst wat slapie slapie, want vannacht was het veel waken en weinig oogjes toe....

Almere 2009

Morgen is het zover. Het NK Lange Afstand. Ik ben (afgezien van mijn knie) op en top in vorm. De knie laat zich aanzien. Een gokje daar houden we wel van, dus het wordt alles of niets morgen. Windkracht 5, 19 graden en regen. Zware omstandigheden, dus alles kan gebeuren.

We zullen zien. Alles tevolgen via www.upctriathlonalmere.nl

Oant moarn!

Zurich Part Deux

Daar was ik aan de wandel. Mijn benen voelen als lood. Ik loop de eerste paar honderd meter op met een kerel die vraagt wat ik wil lopen. Ik antwoord hem dat ik al blij ben met <3.30( typisch triathleten antwoord; indekken :D) Hij adviseert me om iets rustiger aan te doen, want hij gaat voor 3.10. Ik ga niet met hem mee, niet omdat ik minder dan hem voel, maar omdat ik me kloten voel!

De eerste ronde gaat redelijk, maar het wordt moeilijker en moeilijker. Keren draaien, op- en neer, nooit kwam ik in mijn ritme. De supportcrew, de ambiance ( cheerleaders :D) maken veel goed, maar er zijn ook dingen die het moeilijker maken;
Fysiek; de worstententen langs het parcours. Menig kotsneiging is daar onderdrukt
Mentaal: de hordesmensen die me voorbij lopen.

Ik was die dag gewoon niet sterk genoeg. De tweede helft van de marathon is diep zwart, en er komt heel wat oldschool Mariniers doorzettingsvermogen bij kijken om mezelf naar de finishlijn te schoppen.
Peter gaat als een speer en debuteert op de hele met 9.07. Een echte topprestatie! Jochem duikt ruim onder de 10 en mag met alle trots van de wereld zijn emoties laten gaan.
Voor mij was het een confronterende en louterende ervaring. Zelfs met een dramatisch verlopen wedstrijd doe ik het nog heel aardig. Pijn is nog steeds fijn, maar niets is fijner dan zulke ervaringen en emoties te delen met de mensen van wie je houdt . Bedankt Suzanne, Douwe en Grietje. Het was echt fantastisch.

Filmpje Deel 2

2e Promo filmpje van Tritanium, waar ondergetekende ook voorbij komt.

Veel kijkplezier;

Tritanium Promo deel 2 from Ben van Oeveren on Vimeo.

Finishfoto's

Toch nog wel een beetje blij :)

Loopfoto's

Tsja............

Fietsfoto's

Bijna bovenaan de beklimming van "The Beast". Doet zijn naam eer aan.



Op de Heartbreakhill. Wat een ervaring.

Foto's Zurich: Zwemmen

Even een foto-post. De eerste in een serie. Eerst de zwemfoto's

Update

Foto's van ASI zijn eindelijk binnen! Helden :s
Dat betekend dat deel 2 binnenkort wordt afgemaakt samen met de vooruitblik op Almere. Dus blijf kijken :)

Ironman Switzerland Race Report Part 1

Maandenlang naartoe geleefd, het beoogde hoogte punt van het seizoen; De Ironman. Dit circuit heeft wedstrijden over de hele wereld, en 1 daarvan is in Zurich. Een prachtige stad, prachtige omgeving; de perfecte plek om een lekker stukje te sporten.
Doel was een goede wedstrijd neerzetten en misschien kwalificeren voor het WK op Hawaii. Hoe dat afliep komen we later op, nu eerst bij het begin beginnen.

De heenreis was lekker. Al op dinsdag waren we vertrokken, want ik wilde me in alle rust voorbereiden, de parcoursen verkennen en de sfeer van zo'n Ironman maximaal opsnuiven.
Lekker knallen op de Autobahn, in een rechte lijn naar beneden en eenmaal aangekomen aan de Zwitserse grens even gebeld naar de beheerder van het appartement dat we gehuurd hadden. Een verbaasde reactie was Suus' deel toen zij belde terwijl ik het tolweg-vignet aan het afrekenen was in een valuta naar keuze. Toch makkelijk zo'n bankenland.

Bleek dat ik me had vergist in de data. Ik had dinsdag in mijn hoofd, maar we werden pas op woensdag verwacht.



Maar ze waren felxibel en drie kwartier later waren we in een buitenwijk/suburb van Zurich, Dubendorf. Daar wachtte een donkere dame op ons die ons naar een mooi maar tacky ingericht appartement bracht. Bleek dat het particulier verhuur was en de eigenaar zat in Azie.....
Alles erop en eraan dus, een typische bachelorpad, met 90-s inrichting.
Daar konden we wel een paar dagen in chillen....

Woensdagochtend lekker zwemmen in het Lake Zurich, bij het parkeren kwam ik Marcel Gierman tegen, die ook mee ging doen. Ik zou hem later nog wel tegenkomen.
's MIddags was er een door de organisatie georganiseerde fietsverkenning over het parcours. Ik was eigenlijk al te laat, maar gelukkig kon ik gauw uit de auto springen, fiets in elkaar schroeven en erachteraan!

Na een aantal km's werd er gestopt. Ondertussen was ik Tom tegen gekomen, een Engelse triatleet met ongeveer dezelfde streeftijd, opleiding en achtergrond dus ik besloot met hem in de langzame groep te blijven. De wedstrijd was immers pas zondag!

Uiteindelijk leggen we de 90km in ongeveer 27 p/u af en we slaan de Heartbreak Hill over. Het parcours is bijna nergens echt vlak, maar die HBH moet de kers op de taart zijn. Spannend.....



De volgende dagen waren vrij uneventful. Beetje trainen, voelde me best goed. De stad verkennen (wel leuk maar niets om van wakker te liggen) en op vrijdagavond kwam de rest van de Support Crew: mijn ouderS!!
Die vrijdag had ik mijn startpakket al opgehaald en mijn fiets extragraties laten finetunen. Ik kwam Jochem en Peter al tegen bij de racebriefing. Beiden zijn op een missie; Jochem om de 10.00,04 van Almere weg te poetsen en Peter wilde een mooie 1e Ironman op de mat leggen. We waren er helemaal klaar voor.

Op zaterdag was het check-in tijd. 2500 mensen die erin moeten, gelukkig was er een volgorde.
Wat een omvang! Zoveel mensen..... De spanning slaat toch lichtelijk toe.


Pffff. Iedereen ziet er afgetraind uit. Ik zie mensen rondlopen met finishers shirts van praktisch elke Ironman die er ooit bestaan heeft, inclusief Ironman Frankfurt, die de week daarvoor werd gehouden. Ja, er zijn altijd mensen die gekker zijn :)

1 manier om in te schatten hoeveel meer geoprganiseerd zo'n wedstrijd is. Je moet de dag vantevoren je fiets inleveren. Ik had vuilniszakken bij me om mn fiets af te dekken. Maar nee, grote rollen met fietscoverplasticzakken waren present. Met logo's :) Die is dus gewoon mee naar huis gegaan. Kan nog wel eens van pas komen :)

Zondagochtend gaat de wekker om 4.00. Eten, drinken, enz. Het gaat echt beginnnen.
Laatste zaken klaar zetten en enkele bekenden begroeten.
Dan naar de zwemstart. Starten met dik 2000 man. "Zal wel druk worden" denk ik bij mezelf. Ik zwem wat in en er wordt gezegd dat ik een stuk naar rechts moet. (IK en vele anderen). Voordat ik er goed en wel ben gaan we al.


Zwemmen: 57.52 103e tijd
De eerste ronde heb ik verdacht weinig gedoe om me heen. Ik zit op de een of andere manier in het oog van de storm en kom ongeschonden de 1e km door. Bij nde 1e boei is het even druk maar ik glij ontspannen door, achteraf bekeken iets té ontspannen. Na 1800 meter moeten we even een landgang maken en dan schrik ik maar weer eens wakker. In die laatste 2km maak ik nog wat goed, weet zelfs te versnellen. Iets wat ik anders nooit kan bij het zwemmen. Ik ben tevreden, en kom stom toevallig tegelijk met Peter uit het water. Dat hebben we allebei overigens niet door.

T1: 1.17 29e tijd.
In de eerste wissel passeer ik een hoop mensen, bijna 20 stuks om precies te zijn. Normaal gesproken wissel ik niet zo snel, maar deze keer ging het schijnbaar als een tierelier!

Fietsen: 4.58.13 114e fietstijd, als 73e van de fiets
Ik kom snel in positie en eet en drink wat. Het is fris, maar niet te, al maak ik me in het begin nog wel wat zorgen. De weerberichten waren gemengd, maar in alle snelheid heb ik mijn armstukken niet meegenomen.
De 1e 40km is vlak-ish. Hier moet ik snelheid maken. Dat probeer ik ook, maar al snel voel ik dat er geen macht is. Ik zit niet goed op mijn fiets en ik word links en rechts ook nog door wat uberbikers voorbijgevlogen. Ook Peter komt weer langszij. Ik besluit in zijn buurt te blijven.
Pas na 40km krijg ik Jochem in het zicht. Hmmm. Bevestiging van het vermoeden, het gaat niet zoals ik wil. En dan moet het klimmen nog beginnen.
Ik blijf gas geven, eigenlijk teveel. Mijn hartslag loopt wel erg op, en we komen in een grote groep terecht. De lange klim wordt beklommen en dan krijg je de afdaling. Eindelijk! Mij als een baksteen laten vallen dat kan ik wel....

Met ruim over de 80 dender ik naar beneden. Iedereen weer bijhalend. Eenmaal terug bij het meer moeten we nog bij de befaamde Heartbreakhill omhoog. Wow!
Alpe d'huez taferelen. Rijen dik en stijl klimmen en daar staan Suus en mijn ouders. Wat een opkikker. Ik was zo weer omhoog gereden. Maar het is de stilte weer in.

Langs start/finish hoor ik dat ik rond de 81e plek lig. Niet helemaal op schema. De tweede ronde besluit ik me in te gaan houden. Er wordt maximaal gestayerd en daar ga ik niet aan meedoen. Ik word ingehaald maar haal soms ook in en probeer toch nog bij te blijven bij de groep. Beter niet kunnen doen. Ook in deze ronde loopt mijn ketting er weer af, deze keer aan de voet van de HBH. Rond die tijd kom ik Marcel Gierman ook weer tegen, hij heeft een stop-en-go penalty gekregen vanwege het overschrijden van de middenlijn. Als ze die energie nou stopten in het geven van stayer kaarten :( Kost veel tijd en energie.


Ik hou vol op mijn tandvlees. Als 73e van de fiets. Moraal is al vrij laag, maar allá.

T2: 1.34 185e tijd, Als 75 uit T2
Deze wissel was iets minder succesvol. Ik neem mijn tijd om sokken aan te trekken. Daar gaan we dan.

Lopen: 3.24.45 159e tijd, 83e overall Totaaltijd 9.24.00
Chris had tegen me gezegd;"Begin maar harder, je tijden lopen toch wel omlaag". Dus ik probeer weer voortvarend van start te gaan.
Maar de inspanning op de fiets heeft zijn tol geeist. Ik krijg mijn hartslag niet omhoog. 10 slagen onder mijn streefHF, dat is het wel. Het zijn rondes van 10,5km.
De eerste gaan nog in 45 minuten, maar het verval komt snel. De tweede in 49min dus een halve marathon in 1.34. Te langzaam. Het parcours in draaien en keren, overheen, onderdoor. Dat helpt niet. Toch haal ik nog mensen in en na 2 rondes lig ik op de 70e plek. Maar het onheil nadert. Ik leef toe naar het zien van mijn supportcrew en ik voel mezelf steeds meer verslappen. Peter doet het erg goed en ook Jochem lijkt het goed te doen een minuut of 15 achter me.

Binnenkort deel 2.......

Ultra Deep Field

Een prachtig filmpje over de avonturen van de Hubble telescoop, een prominent aanleveraar van inspirerende en verbazingwekkende bureabladen....




Via Pharyngula

Belofte maakt schuld

Ik werd er terecht op gewezen dat de week al voorbij is.

Vanavond heb ik de hele avond lopen typen en het is nog niet af. Zurich was dan ook een hele ervaring. Nu moet Jacob vroeg op bed, maar morgenavond maak ik het zeker af. Dus tot morgen!

In de tussentijd het promotiefilmpje van Tritanium. Weer erg leuk gemaakt!

Oeioeioei

De afgelopen maand was vakantiemaand voor PBD. Ik heb echt vakantie gevierd, en gewoon alles even laten lopen de afgelopen weken. Maar ik ben jullie nog wel wat verschuldigd! Ee racereport van IM Zurich onder andere :)

Mijn belofte is dat die deze week nog komt, samen met een aantal andere updates. Dus blijf kijken ;D

Geslaagd!!

Vandaag had ik mijn afrondend gesprek van mijn opleiding SportGezondheid. Dit is goed gegaan en ik mag me dus Beweeg- en Leefstijladviseur noemen.

Het gesprek werd gewaardeerd met een 9 en mijn afstudeerjaar met een 9.4.

Daar ben ik natuurlijk ontzettend blij mee! Bachelor in de pocket! Nu op naar de Msc....

Vanavond helaas geen party party party, want ik moet werken. Daarnaast moeten de alcoholische versnaperingen nog even wachten tot na 12 juli. Maar dan gaan we er zeker 1(sic) op drinken.

Maak het maar spannend....

Het fietsen gaat goed de afgelopen tijd, met als hoogtepunt het NK.
Maar toch had ik het gevoel dat er nog dingen te verbeteren vielen.
Dus had ik afgelopen maandag een afspraak met mijn trainer Chris Brands. Hij doet ook fietsmetingen en nog beter; hij doet ze ook ter plekke bij mijn sponsor CycleTrend.

Anderhalf uur hebben we stukgeslagen en het resultaat: zadel 2cm hoger, stuur 2,5 cm lager, 3,5 mm extra onder mijn rechterschoen, nieuw zadel en een hoop nieuwe bouten en moeren.

Dit is het filmpje van hoe ik op de fiets zat;

En het filmpje na:


Ik vind het wel erg spannend, het is toch nog maar een 3 week tot Zurich. Mijn lichaam moet wennen aan de nieuwe positie, maar de eerste tekenen zijn goed. Ik reed afgelopen donderdag in een niet zo intensief duur tempo naar 39,5km/u over 8,1 km (rondje Peize :)

Vandaag zat ik 5 uur op de fiets en toen werd het echt spannend. Het stuur bleek niet goed genoeg aangedraaid zodat er 2,5 uur lang met spanning in het lijf moest worden gereden; het stuur wilde omlaag.

Maar het ergste was dat de geschiedenis zich herhaalt; weer is mijn linkerarmkussen afgebroken van het stuurtje; alle hens aan dek!!!




Komende dagen op zoek naar een nieuwe. Pfff, maak het maar spannend.
Maar toch; het blijft een beauty, ook al is ze tijdelijk gehandicapt;

Feanster Fjirtich Race Report

In de week na Nieuwkoop stond een fikse trainingsweek op het programma. Logisch, want Zurich is om de hoek. 22 uur in totaal en alsof dat nog niet genoeg was heb ik zelf nog wat intensiteit aan toegevoegd.

4 jaar geleden startte ik al in een kleine recreatieve triathlon in Surhuisterveen. Zwemles heb ik zelf gehad in het zwembad daar en ik heb jaren op steenworpafstand gewoond, dus eigenlijk een thuiswedstrijd. 4 jaar geleden zette ik het parcoursrecord neer en voor het eerst kwam het planningtechnisch weer uit om mee te doen.

Feanster Fjirtich (40) is een wedstrijd over 40km. 1km zwemmen in zwembad de Wettervlecke, 30 km rond Surhuisterveen en tenslotte 9km door de straten van het dorp zelf.

Lekker trainingswedstrijdje en ik had er gewoon zin in. De benen voelde erg moe (vooral veel fietskilometers gemaakt) maar de stemming was, mede dankzij het mooie weer, hoog.

Ik was er mooi op tijd en ondanks dat ik sokken was vergeten liep alles op rolletjes.
Nog links en rechts wat basisbeginselen triathlon uitgelegd aan toeschouwers, want de eerste startserie was 's ochtends al om 8.30! Ruim 100 deelnemers over 4 startseries; niet slecht indeed!

Met Roukebert in het Parc Niet zo Ferme
Ik lag in de zwembaan met een aantal zwemkanonnen van de plaatselijke zwemverenigingen en met mijn grootste concurrent van vandaag, Roukebert. Roukebert is een jong triatleet uit het Friese, die de wedstrijd in eerder jaren al 2x gewonnen had en mijn parcoursrecord erg dicht was benaderd.

The Swim:

Chaos. Zwemmers voor je neus, dus veel getrap en keerpunten die weinig ruimte overlieten aan mij om goed te keren. Dat ik al jaren niet in het zwembad had gelegen en het punt om te keren nog niet helemaal goed in mijn hoofd zat hielp ook niet mee.

Tel kwijtgeraakt en uiteindelijk 50 meter teveel gezwommen, na 14 minuten het water uit.

The Bike:

Rustig aan gewisseld en op naar de kop van de wedtstrijd. Fietsen was erg stroef en haalde Roukebert dus ook pas na 10km in. De kracht was er niet maar kon toch nog met ruim 40 gemiddeld van de fiets af.

The run:
Ik wilde niets forceren dus ben rustig aan weggegaan. De benen waren al vrij naar de kloten van de week en ik wilde ingehouden naar de overwinning lopen.
Bij elke doorkomst in de dorpskern hoorde ik dat ik uitliep en alleen de laatste ronde heb ik gas gegeven om onder de 1.35 grens terecht te komen.

Ik finish uiteindelijk in 1.34 nog wat, ruim 8 minuten voor Roukebert die ook onder mijn oude tijd ging (was 1.45). De speaker is dolenthousiast en ik mag zelfs een kus in ontvangst nemen (van de speaker :O)

Een aantal familieleden zijn komen kijken en vooral de talrijke neefjes zijn prominent aanwezig. Bedankt allemaal voor het aanmoedigen!

Een mooie dag, met mooie prijzen en een goed gevoel.
's Avonds naar de Japanner om overwinning 'en belangrijker Suzanne's verjaardag te vieren. Sweeet!

Jacob on the internets:

LINK 1
LINK 2

Foto's van wedstrijd: LINK

Jacob in de krant: google de Feanster en dan sportpagina 1

Uitslag: LINK

Race Report NK Midden Nieuwkoop 2009

Eindelijk was het dan zover, ik mocht eindelijk weer buitenspelen. Dat mocht ook wel, want een triatleet die geen wedstrijden doet is geen triatleet. Maar iemand die gewoon zwemt, fietst en loopt.

De eerste wedstrijd van het seizoen was meteen een goeie; het Nederlands kampioenschap over de Midden Afstand. 3km zwemmen, 81km fietsen en 20 km lopen.

Afstanden die mij eigenlijk niet liggen als "slechte" zwemmer en betere fietser en loper. Maar ik heb hard gewerkt aan mijn zwemmen dus wellicht is er licht aan het eind van die tunnel, die vorig jaar leidde tot een achterstand van tot wel 7 minuten op de mensen waarmee ik wil strijden.

Zoals de vorige keer reisden we dit jaar ook weer af naar Vinkeveen, omdaar te overnachten bij VVP verhuur, een appartementenverhuur op een prachtige plek aan het water. Aardige mensen, heerlijk rustige sfeer. De ideale plek om je voor te bereiden op een triathlon of gewoon eens een weekendje weg te gaan.

Ik liep nog even los en ik was zo ontspannen, ik werd er bijna bang van. Na de gebruikelijke Irma Heeren Pre-Game Maaltijd was het lekker ontspannen en vroeg slapen.

De volgende ochtend begon goed. In tegenstelling tot de berichten was de temperatuur vrij goed en het was drooG! De auto werd ingepakt en hop daar gingen we.

Eenmaal aangekomen in Nieuwkoop kon het wachten beginnen. Wat oude bekenden begroeten en rondhangen. Ik kwam Wim Korving
nog tegen heb zijn sleutels mogen bewaren. Wim en ik kennen elkaar al lang, uit een tijd waarin ik nog in een bloemetjespak rondliep, en hij bracht me op het idee om aan triathlon te doen.
Het si een triathlon waarbij de parc fermés nog een eindje uit elkaar liggen dus op het fietsje naar de zwemstart.

Daar aangekomen vertelt de omroeper over de situatie; het water is 16 graden, de stroming is erg sterk en er staat een flinke wind net zo dat je er het meeste last van hebt. Selectief zwemmen wordt het genoemd. Dan ga je je toch een beetje zorgen maken. Doemscenario's met enorme achterstanden zaten in mijn hoofd.

Liggend in het diepbruine veenwater keuvel ik enkele minuten voor de start nog wat.

Ik zei toch dat ontspannen was :) Ineens gaat er een schot. Velen kijken verschrikt op en dan gaat er een golf van "oh shit, we moeten" door de groep. En ineens staat de wasmachine aan. En die gaat 3km lang ook niet meer uit.

Ik probeer zo hard mogelijk van start te gaan en vind mezelf terug achter in een groepje. Dit blijkt achteraf het "kop" groepje te zijn geweest waar iedereen behalve winnaar Bas Diederen in zwom. Na 1500 meter ben ik murw geslagen en moet ik ze laten gaan. In die 2e ronde krijg gerust nog een paar minuten aan de broek (en een paar flinke slokken bruin nat) , maar tot mijn verbazing sta ik na 41 minuten weer aan de kant. 2 minuten sneller dan vorig jaar, ondanks de wasmachine!

Ik wissel zo snel als ik kan en spring op de fiets. Al gauw voel ik dat, ondanks een hele hoge hartslag, de benen het vandaag goed doen. Vorig jaar had ik hier een dramatische fietstijd, dat kan dit jaar beter!

Wat vooral een goed teken is, is dat ik meteen mensen opveeg. Sterker nog, aan het einde van de eerste ronde heb ik de snelste vrouw, Mirjam Weerd, te pakken. Een snelle zwemster dus een opsteker voor mij.

Bij elke doorkomst staat de support crew er mij hard aan te moedigen. Naats Suzanne zijn er deze keer ook mijn ouders en mijn broertje(sic) Emile.
In het tweede rondje geef ik gas en ik meet een tijd van 40 minuten over de 27 km. Niet slecht! Het laatste rondje wordt toch iets moeiljker en ik word zowaar nog gepasseerd. Dat gebeurd me niet vaak op de fiets. Het si Jan Blokland, een erg sterk fietsende Master-atleet. Ondertussen begin ik al behoorlijk wat mensen van naam( die ik ken iig) te passeren. Op naar het lopen.

Bij de wissel hoor ik dat ik 11e lig. Wauw. Nu nog de turbo erop met het lopen.
Ik word al snel voorbijgerend door Rene Poppe, een hele sterke loper, die ik kort voor het einde van het fietsen voorbijging. Hij wordt uiteindelijk 5e. Jan heb ik al snel weer te pakken en als ik over de dijk kijk dan zie ik een hoop voor me lopen.

De 1e ronde gaat hééél soepel, ik kom door in 18 hoog over 5km. Ik voorzie al gouden bergen, maar dan gaat het mis. Ik zak in, waarschijnlijk is het allemaal wat veel geweest, zwaar zwemmen en een 6e fietstijd neerzetten. De volgende 3 rondes loop ik net geen 15 p/uur, wat ruim onder doelsnelheid is.

Met professionele begeleiding
Ik haal zowaar Wim in, iets wat toch een bijzonder karakter heeft, en ik hoop af te gaan op een top 10 plek, en dat nog wel eerder dan ikzelf had gepland.

Eind 3e ronde wordt ik voorbijgestoken door Dirk Wijnalda, de nummer 2 van vorig jaar. Ik denk even dat hij eerste ligt, maar hij haalt mij in! Ik nwas hem dus voor gebleven tot nu, maar hij loopt dan ook wel erg hard.

Op de finish blijkt dat ik 11e ben geworden.

Een prachtig resultaat, helaas net geen 10, maar toch heel netjes. Ruim 9 minuten sneller dan vorig jaar.
Op naar Zurich!



Post-race met HJ en Wim.