Dio, Salve Me

Denk ik begin met wat horror.
Vandaag geen foto's, maar wel spannende verhalen.
Gister hadden we de middag vrij. Ik met Allessandro naar zijn sportschool. Lekker getraind, uurtje krachttraining en twee uurtjes op de fiets .Erg spannend, maar de italiaanse meezinger verlichten de pijn in een erg op bodybuilding gerichtte sportschool. Als je een nieuw PR hebt met bankdrukken, squatten of leg press dan kun je dat gewoon op een papier op de muur schrijven. Zo'n sportschool. Als je balans, coordinatie en houdingsoefeningen aan het doen bent dat er een instructeur bij je komt die aardig probeert te zijn (en enegels probeert te spreken) maar ondertussen overduidelijk denkt: " Wat ben jij in godesnaam aan het doen. Kom maar even met me mee naar de gewichten dan laat ik je even zien hoe het echt moet". Zo'n sportschool dus.

In ieder geval na een goede training gaan we richting het centrum. Die avond hebben we een diner met alle studenten en ladingen professoren ter ere van deze module. Moet gevierd worden tenslotte.
Onderweg ernaar toe lijkt het Alessandro een goed idee om voor te doen hoe Romeinen rijden. Alleen hij overdrijft het een beetje. (Waar een beetje staat, vul in heel erg).
Binnen 5 seconden zwaailampen. Politie. Verbazingwekkend genoeg zijn we tegen de 2 politieagenten aangelopen die in Rome mensen aanhouden omdat ze rijden als een gek.

Het was al weer een tijdje geleden dat ik met getrokken pistool ben aangezegd om uit de auto stappen, dus dat was wel fijn :)
Moest moeite doen om mn glimlach te onderdrukken. De heren waren pissed, en hebben erg hun best gedaan om alles wat ze konden vinden bij de bekeuring op te tellen. Of Ale wel al zijn autoreparatiematerialen bij zich had. Zit de parkeersticker wel op de goede plek. En waterpas. Na een 20 minuten mochten we ervandoor.

We hebben heerlijk gegeten. Een ik heb het verhaal 100 keer verteld. Had hij verdient.

Nu ga ik naar huis, eten. Honger.

Spreek jullie later.

J.