I'm precious!

Pfff, weer een dagje hard werken.
Vanochtend college over het (heel kort door de bocht) testen van conditie. Inclusief praktisch voorbeeld van een goed uitgevoerde maximaal test op de fiets, inclusief alle toeters en bellen. Was leuk om weer eens te zien, en de inzichten van deze mensen te krijgen, die deze dingen echt veeeeel doen. Ongelooflijk wat je er allemaal uit kan halen. Het leuke was dat ik op het eind nog even stond te praten met de professor. Deze had tussen neus en lippen door laten vallen dat als je getest wilde worden (en dat wil ik wel) dat eventueel ook op een andere dag kon.
Hier een korte weergave van het gesprek:

J(acob)
P1 (professor Sacchetti
P2 (professor huppeldepup)

J; Ik had gehoord dat we getest konden worden op een ander tijdstip?
P1; Ja dat kan. Hoe oud ben je?
J: 27
P1: Ah, mooi,mooi. (roept iets onbegrijpelijks naar P2 die verderop staat).
P1: Fiets je veel?
J; Ik ben triatleet.
P1:Oh? (roept wederom iets naar P2, die er opeens bij komt staan).
P2; wat voor niveau?
J: Ehm, wedstrijdniveau, ongeveer op nationaal niveau, niet top maar ik doe mijn best
P1+P2: Oeeeeh, perfect.
J: Perfect?
P1+P2: Voor ons onderzoek dat we nu aan het doen zijn.
J: ok. Maar liefts over een week of drie als ik weer in Rome ben, dan neem ik mijn schoenen en pedalen mee. Is dat een probleem?
P2: No problem, you are precious to our studies
J:?????

Hoe dan ook, e-mailadressen zijn uitgewisseld en ze willen me er graag bij hebben.
Ze hebben er mooie nieuwe apparatuur staan, waaronder een nieuwe ergometer waar ook economie op de fiets nauwkeurig kan worden gemeten. Wat het onderzoek precies inhoudt is me niet duidelijk, maar ik ga er vanuit dat dat nog wel komt.

Leuk!

Daarna nog college gehad van een Deen die ontzettend veel onderzoek heeft gedaan naar het meten van kracht in al haar vormen. Toch wat valuable inzichten opgedaan (specifiek voor het begeleiden van vrouwelijke balsportsters) die in de toekomst nog wel eens van pas kunnen komen.

Als laatste lekker gelopen. Tempo's gelopen rondom het asfalt dat om het stadion heen loopt. Steeds met een italiaans oude ijzervreter opgelopen, het type "ik loop 12 marathons per jaar. Ik doe het rustig aan nu ik 50 ben geworden". We konden elkaar niet verstaan, maar begrepen elkaar wel. Kers op de taart: ondanks dat we neit erg hard gingen (zone 2 uitlopend in 3) een kerel die zijn machismo boven liet komen en mee wilde lopen (met voetbalsokken aan, altijd een goed teken) op zijn nummer gezet.
Die stond te kotsen bij het fonteintje. Nice!!!

Zometeen terug naar de B&B om lekker te eten en dan weer vroeg naar bed. Des te sneller is het zaterdag :) Gjin we wer nei hus!

Ciao!